نظر اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در مورد تأثیر ارزشیابی‎ دانشجو در بهبود تدریس

چکیده زمینه : ارزشیابی مستمر از نحوه عملکرد اساتید که بخشی از آن به عهده دانشجویان گذاشته شده است، در صورتی که به طور صحیح انجام شود، می‎تواند ضمن تشخیص نقاط قوت و ضعف، به عنوان عاملی کمک‎کننده در جهت بهبود فعالیت‎های آموزشی آنان مؤثر باشد. هدف : مطالعه به منظور ارزیابی نظر اعضای هیأت علمی در مورد تأثیر ارزشیابی دانشجو در بهبود تدریس اساتید انجام شد. مواد و روش‎ها : این مطالعه تحلیلی در سال‎های 1378 تا 1380 بر روی 161 نفر از اساتید دانشگاه علوم پزشکی ایران که 18 نفر از ایشان مدیران گروه‎های مختلف بودند، انجام شد. روش نمونه‎گیری سرشماری و ابزار گردآوری داده ها پرسش‎نامه بود که در بخش اول به سنجش نظر اساتید در مورد میزان تغییر در نحوه تدریس ایشان با توجه به ارزشیابی دانشجویی و در بخش دوم به سنجش نظر کلی اساتید در ارتباط با ویژگی‎های ارزشیابی دانشجو از اساتید، می پرداخت. در پرسش‎نامه مدیران گروه، بخش دیگری نیز وجود داشت که در آن مدیر گروه در مورد تغییر در نحوه تدریس اساتید گروه خود نظر می‎داد. داده ها با استفاده از آزمون‎های آماری تی، کای دو و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : اکثر اساتید ( %9/61 ) و مدیران گروه ( %8/65 ) میزان تأثیر ارزشیابی های دانشجویی را در بهبود تدریس اساتید « کم » ارزیابی نمودند. بحث و نتیجه‎گیری : به دلیل اهمیت امر ارزشیابی باید فرآیند ارزشیابی اساتید، با رویکردی کارشناسانه و علمی تر و مبتنی بر دخالت مستقیم اساتید و نیز با توجه به کل عوامل موجود و مؤثر بر فعالیت‎های علمی، آموزشی و پژوهشی ایشان انجام شود.